บทที่ 294

“อะไรนะ?” เหยียนซีคิดว่าตัวเองหูฝาดไป

“ตอนที่กำลังจะกลับเมื่อกี้ คุณจับมือผมแล้วก็เป็นห่วงผม” เนี่ยเหยียนเซินพูดให้ชัดเจนขึ้น เม้มปากอย่างว่าง่าย

เหยียนซีชะงักไป

แค่ถามไปนิดเดียว ก็ดีใจขนาดนี้เลยเหรอ?

เนี่ยเหยียนเซินคอยสังเกตเหยียนซีอยู่ตลอด เมื่อเห็นว่าเธอไม่พูดอะไร เขาก็เอ่ยเสียงเบาๆ ว่า: ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ